498- NİYEYorgunluk omzumda, çilesi ta beynimde, Acısı ruhumdadır, desteleri gönlümde. Günleri törpülerim, umutlar ellerimde, Dikenlere bırakıp, uzağa gitmek niye… Uykunun ortasında, sabahın şafağını. Dağlarım görmektedir, kardelen açtığını. Rüzgârına sığınıp, eritip duvağını. Ateşlere bırakıp uzağa gitmek niye… Bir yanımda kaybetmek, diğer yanımda ümit. İçimde yaşattığım dualarımda ümit. Kaf dağında sevdayla, Anka kuşumda ümit, Kör gözlere bırakıp uzağa gitmek niye… Kışlara müştak olmuş, çiçeğin yaprağıyla, Ümitleri yeşertip büyütmek saçlarıyla. Çırpınan bir yüreğin, kanayan yarasıyla, Zakkumlara bırakıp, uzağa gitmek niye… Sen ki cana canandın, umuda güller açan, Gözlerinde silinmez, sevdadan sema açan, Simsiyah karanlıkta, ruhlara ışık saçan, Gecelere bırakıp uzağa gitmek niye… Bu mu sırda nar olmak, ruhta közü bilirken, O vuslatın özüyle, potasında erirken, Kendi dünyan içinde, sevdaya yer verirken, Hecelere bırakıp, uzağa gitmek niye… Şahin HANELÇİ 19.03.2007 ELAZIĞ |
Acısı ruhumdadır, desteleri gönlümde.
Günleri törpülerim, umutlar ellerimde,
Dikenlere bırakıp, uzağa gitmek niye…
yüreğine sağlık ustam..
saygımla...