kIzıLcık şERbeti HayAtA deyip içtiğİMiz...İçin/mde ölürken Sonlar Döşümde yine Öfke nöbetleri Acizlikmi dersin Bıkkınlıkmı Koy sen adını Hangi köşesinden Tutarsan Uyduracaksın ayak Düşüyor gözlerim Yıldızsız küskün geceye Kayıyor dileklerim Saklanan hasretine Sanki ızdırap Tuttunduğun dal Cılız kollarına cizikler Açtıkça Verdiği acıyı Sorma Ne kadar al umudunu Desende yanına Döküldü yine İtinayla koyduğum cebimden Anladım Hoyratça Ve Tepe tepe sokuşturmalıyım Belkide Fırlatıp atmalıyım Umut dediğin ne ki Ne ki Sabahı akşama Geceyi de vurup sehere Devirmek Sensiz takvimleri Selamsız kıyımların Usumda şarapnel izi Ufalanıp Kalabalıklarımda suskun çığlık Yükseliyor O kara bahtlı sevdamın Açtığı yaraların da Ne bu ya Sıkıldım Gülmek yok Ağlamak yok Sevmek yok Umudum hiç yok Yüreğimden Usuma Ordan yüreğine Demin akışı ne öyleyse Hiç Koca bir hiç mi yoksa Dokundunmu bak Bütün canlı hücrelerim Senin parçan Sen kokan Öldür İster bende ki seni İster uzan bana delikızım BOŞVER inadım geçiyor bEdeLsizöZLediMbeNyineseNİ |
acıtsada ,can yaksada..tüm duygularınla yüklenmişsin şiirin bağrına.sevgimle..