BİR BAŞLASAM

Bir başlasam
Neler hatırlayacağım
Kim bilir
Neler gelir aklıma
İlkin altı yaşımda
Dayım, yengem karşımda
İki bacağımı iki yana açarak
Nasıl otururdum
Çocuk kalbimi düşünmeden
Nasıl da gülüvermişlerdi
Önüme koydukları melemen
Avutur sanıyorlardı beni
Nereden bulurdu o şekerleri
Hep hayret etmişimdir
Her seferinde bize verirdi
Ninem

Ve dedem
Lahananın kökünü soyarken
(ki biz ona godur diyoruz
Fukaralık yıllarından kalma
Hala soyup yiyoruz)
Nasıl kesmişti elini
Tutamayıp dilini
Yüzü kızararak ta olsa
Kötü kelam etmişti
Sonra kızıp gitmişti
Dayımın aldığı plastik arabaya
Bunu iyi yapamamışlar deyip
Nasılda ayırmıştım her parçasını
O zamanlar kendime güvenirdim
Nereden bilirdim
Dengelerin beni aştığını

Annem
Sürekli otururdu evimizde
Tenbihler takardı peşimize
Dağ gibi sahip çıkardı her şeyimize
Nasılda gözü gibi bakardı bize
Gerçi hala da öyle
Dedim ya bir başlasam
Bir korkmasam
Neler hatırlayacağım neler
Babam
Belki de en az
Hatırlayacağım onu
Severim başka konu
Ben okulda o gurbette
Sebebi işte bu
Böyle kaç yıl geçti
Nice mevsim değişti
Anlamadık ne işti

Amcam
Ay nurdur derdi
Biraz akıllı olun
Hiç aya gidilir mi
Aya gidilmez tabi
Yokuşlara yukarı
Ama nasılda para isterdik
Hiç utanmadan
Kaybolur diye nasılda korkardık
Sevgili ay dedemiz
Biz uyanmadan
Güneşi sevmezdik o kadar
Tarlada yakıyor diye
Çocukluk işte
Bilmiyorduk tabi
Bizi o kadar sevdiğini
Ekinlerimizi yeşerttiğini
Bize ulaşmak uğruna
Bulutlara rüşvet verdiğini
Milyarlarca zerresini

Ve zorluğa düştüğüm zaman
Önümü açan insan
Yani ablam
Sevgili ablam
Bir bakıma anam
Üzerimde anam kadar
Emeği vardır inanın
Yıllar sonra iç geçiresi geliyor
İnsanın
Başlamaya niyetlendim ya
Bak şimdiden doldu iki sayfa
Başlasam mı acaba

İhsan POLAT 21.04.1999 İstanbul


Yokuşlar: Köyün üst kesiminde bulunan tarlalara giden yol ve etrafındaki bir grup araziye verilen isim.