ÜŞÜTEN SADECE ISSIZLIĞIMIZ...acı poyrazlara aldırmıyoruz üşüten sadece ıssızlığımız ve iliklerimize işleyen çoklar içinde azlığımız kavruk mevsimsiz kuraklığımız ki savruk kurşuni bulutlarımız bereketsiz değildik oysa bire bin verirdi başaklarımız yedi veren gülleriydi yüreklerimiz bir öksüz gibi mahzundu sevdâlarımız bu yüzdendi hep çölleri hasetinden çatlatan deli ateşler yakardı şubatlarımız ve temmuzlarda buzlanırdı nedense hep avuçlarımız deliydik topyekûn gözü kara asilerdik ve Allahına kadardı toz duman tutkularımız kanadığımız yandığımız çıldırdığımız ekmeksiz susuz katıksız kalırdık lâkin değildik umarsız kendi içimize bükülürdü boynumuz görünmezdi gözyaşımız sevinemezdi bu yüzden düşman gülemezdi vefâsız küllenecek diye bekleyenler yanıldı hep biz böyle için için haşre kadar köz misâli yanarız razıyız Mevlâdan gelene biz gönül kapısının kullarıyız yine de arada bir nedense nefs yanımıza dokunuyor inceden inceden yalnızlığımız acı poyrazlara aldırmıyoruz üşüten sadece ıssızlığımız... ceyda görk... 8 kasım 2008 23.44 TAKSİM PARK elmadağ/ist |
şiir çaktı yüreğe şimşek şimşek...
selam ile