USANMIŞIM
Zifiri karanlık gecenin
Rahminde, Yarına doğma umuduyla Yaşarken, Telaşlı bir isyan koptu Yüreğimde. Tan yeri ağardığında, Bir şafak vaktinde, Güneş ölüverdi gözlerinde. Elimde küflü bir kılıç, Yüzümde salak şövalyenin İzleri Ve ben Arenalarda gladyatörüm. Artık son tren de kalktı, Yüreğimin kahır dolu Duraklarından, Halepçe’ye. Kabul ettim, savaşlardan yenik ayrılmanın suçunu. Son kez paylaştım seninle, Şiirimi,ekmeğimi, rüyalarımı, Ve meçhul adresimi! Adım, yağmurların ıslanmış/Kirli afişlerde. Soyadım, Basın bültenlerinde. Bir de! , Küçücük bir yelkenle, Kocaman bir limanda Kaybolmuşum. Öf be! içimde kurulan O kahır dolu saatlerinden Birde işkenceden Usanmışım. |