İNSAN VE NİSYAN20.12.08 Yağınca semadan İnince toprağa Rahmetiyle bir yağmur İçimde rabbime sunduğum Şükran yıldızı Parlar da durur Niye ki böyle insan Neden ki zor anlarda Hatırlar Allah’ın ismini de Sonra siler yadından Sever günahı kiri Cesurca korkmadan Acizliğinden utanmadan Küçük dağların sahibi gibi Öyle büyük görür kendini Ama küçük bir belada Sıkışınca çaresiz kenara Hemen ALLAH deyiverir Sığınır yüzsüzce tezat içinde Çiğ süt emdiğinden mi ki Niye ki böyle insan |