KIRIK DAL…Kalemin ucunda zehir Sana dair şiir yazsam Beni öldürür… Bulutumdun Yağmur damlası oldum Genzimde ağır bir ayrılık kokusu var Kayboldum… Vakitsizdi düşme zamanım Tutmadın Tutunamadım Ayrı kaldım… Gökkuşağı Ressamın fırçasından akıyor gökyüzüne Bekliyorum Toprağı öpen Ayağının birinde… Dirençsizim Ne olur koklama Her gece düşlerimi Kim ısıtacak şimdi üşüyen gecelerimi… Senden öğrendim Veda kişinin yüreğinde kırılan dalmış Dudaklarından dökülen unutmam sözü Tutulmayan yalanmış… İST. 14. 06. 09 / 01. 30 |
Ne olur öpme,
Her gece düşlerimi,
Yoksun,
Kim ısıtacak,üşüyen gecelerimi...
Senden öğrendim,
Veda,kişinin yüreğinde kırılan dalmış,
Dudaklarından dökülen,unutmam sözü,
Tutulmayan yalanmış...
Sayın Yılmaz ,beğeniyle okudum şiirinizi
emek verilerek yazılmış, yürerkteki duygular.
Gerçekten de dilin ve kalemin ucundaki zehir bazen öldürüyor.
Sağlıcakla kalın saygılar sunuyorum...