6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2274
Okunma
Bulutların kederinden ağladığı bir sonbahar akşamı,
dolaşırken bir mayıs sokaklarında.
Anlıyorum bir kez daha gerçeği;
Sokaklarda kimse yok benden başka
Yalnızım kederli sonbahar akşamında.
Nerde o inançlı kalabalık
ve nerde hırçın bir aslan gibi meydan okuyan Fırat’ın çocukları.
Her yer sessiz mi sessiz!
Sebebini anlamadığım bir şekilde.
Savaşların yaşandığı o soğuk mu soğuk eylül akşamında;
Sadece kederli bulutların hıçkırığı
ve artık görün aydınlığı diyen bir ışık.
Çaresizce beklemek yok!
Yakın güneşin derinden yollayacağı ışık…
Ferhat Karaağaç
Cevap Yaz