Rahat uyuyabilirmiyim anneciğim
İnsanlar bile yok yanımda
Kolların bıraktımı beni kara toprak etrafımda
Bir de böcek varki geldiğimden beri beni eyelediler
Ne oldum bilmiyorum öldüğümü söylediler


Bumuydu ölüm anneciğim
Sanki hala yanımdasın
Korkuyorum gecelerden belki uyanıksın
Şimdilik işler yolunda ölümde başka şeymiş
Postayı sordum söylediler gönülden gönüleymiş


Bunun için mektup yazmıyorum anneciğim kusuruma bakmayınız
Belki bir daha gönderemem bunu iyi saklayınız
Fatihayla selam dersiniz beni bulur
Telaşınız çoğalmıştır elbet ölenlerde unutulur


Yeniden dünyayı düşünüyorum darildim gelmeyeceğim
Şayet yenilip gelirsem böyle ölmeyeceğim
İyi değilim birkaç gündür ızdırap çekmekteyim
Küçük kazdırmışıniz mezarımı oysaki ben büyümekteyim


Oyuncakların içinde kızmıştım luzum yokmuşmeğerse
Öylesine değiştim öylesine değiştimki
Annem görse belki tanımayacak
Beyaz elbiselerim kirlendi
Oldu olacak öldüğümüzde söylendi


Unutulmaktan korkuyorum
Ara sıra mezarıma baksınlar
Karanlıklar arasında tek bir ümit
Tek bir mum yakıp bıraksınlar
Ölüm günümü hatırlayıp
Sevdiklerim ağlayarak uyansınlar