AZÂBIN DAVETKÂR KOYNUNDA...dayanılmaz öyle geveze ki bu sessizlik aman vermiyor ve nasıl saçmalıyor bu suskunluk nefes aldırmıyor köşelere kuytulara kaçışmış gizlenmiş kelimeler sükûtun çığırtkanlığına can dayanmıyor bir mısra saltanatının devrikliğinde hürriyetini ilan etmiş kalemlerin alaşımı bozuk kurşunlarına meramını anlatamıyor ak ellerim çıldırdığı andır bu bilinen tüm duyumsamaların tedrici ölümlerden ölüm beğendiriyor nihayetler azâbın davetkâr koynunda gerdeğindeyim kan kırmızı saten ihanetlerin ... delirmiş ıssızlığım durmaksızın tepiniyor başucumda bir bardak suda kopuyor fırtınam selâmetsiz limanların uğursuz mendireklerini paramparça ediyorum anarşist ruhumda çatırdıyor kıyamet alâmetleri vâveylâsını kimseler duymuyor nefesim göğüs kafesimde bir tümör gibi büyüyen o lânetin maraz astımına yenik düşüyor sebebim olacak biliyor kendini o sebepsiz kalası sessiz hışım bilemedim hangi kan davasını hangi korkusunu hangi kahrolası garazını sürdürüyor bu akla ziyan sükûtun çığırtkanlığına can dayanmıyor CEYDA GÖRK 10haziran2009___13.23 |
Sükutun çığlıkları sayfanızda volkan gibi patlamış...Fakat ruhsuzlar bu sükutu duyamazlar.Güzel şiirdi...Saygılar...