dogmamış çocuklarda yaşamayı özlemek gibidir bazen hayat..

gizemli bir dokunuştur bazen duyulan hislerde...sıcacaık kollarda hüküm sürsün ister hayat .bezan sevgiye burun kıvıranlarlada aynı kefeye konmayı hazmedemesekte........kimse bizdeki beni net görememekte ...kim bana gülümseyen giri bulutlar ardından yalansızca diyemiyorz nedense.....hep bir soru işaretidir görülen ufukta....ve zaman bedenimizden geçiyor duygularımızdan degil

kötü günde gelen dost aramaktan asla vazgeçmeyen bir kişi gördüm bende sayfanızda.....yorumuma gösterdigniz bu emege teşekkür ederim.....saygılarımla....

(her gün biraz daha öldürüyorlar hayallerimzi ..... )hangi beden direne bilir ki bu ayrılıklara hangi beden sper olabilir frevunun ordusuna oysa masum bakışlarımızda durmaksızın büyüyen o pamuktan daha pamuk beyazdan daha beyaz düşlarimiz Hiçbir zaman soğuk bedenlerimiz gibi girmez toprağa. Çocukluğumuzun sıcaklığı en zemheri anlarda bile ışır sol yanımızda.

(her gün bir başka umutlarımızı baltalıyorlar...)umutsuz yaşanmıyor umutsuzluk düşmandan daha düşmandır insana ki bundandır umudu kuşananların isimlerini hala zikredişimiz. Her baltalanmasında yeniden yeşerir ve daha güçlü boy verir umut. Umutsuz yaşanmıyor

(hep yarın daha güzel beklemek hep sevgimizi hak edenlerle yaşamak umutla beklenen ... )dünyada iki tür özlem vardır biri şarap gibidir kavuçmanın heyacanıyla yüreğin çarpar ve ayrıı geçen her dakika çelikleşir olgunlaşır yüreğin ki özlemler yenilmez kılar insanı. Aynı göğü paylaşmanın sevinci ve bir gün alınacak kavuşmanın muştusu ile yaşar insan. İcincisi demli bir çay gibidir yani kavuşmanın hiç olmayacağını bilmektir yani sadece fiziki olarak değil gönül olarakta uzak olmaktır işte bu en kötüsüdür bekledikçe daha acır daha çirkinleşir insan ki bu özlemi yaşayanlar umutlarını yitirenlerdir...

(bazen küçüklügümün yalın sevgisiyle bende babamın koynuna saklanmayı özlüyorum.....
ama yaşananları silmek maziden zor oluyor.....) yaşananları silmek geçmişte yaşanan pişmanlıkları değiştirmek belki vardır bir yolu ama bana imkansız gibi geliyor ki bu yüzden bende düşlerimde bir çocuk büyütüyorum yaptığım hataları yapmadan masum gülücükleri ile büyüyen bir çocuk ve benim şu anda diyetini ödediğim suçları işlemeyen bir çocuk. Biliyormusun belki ben anama sarılıp içimi dökemiyorum belki babamla erkek erkeğe bir balığa bile gitmişliğim yok hatta geçmişten kaynaklı affedin bile diyemiyorum ama o düşlerimdeki çocuk daha yeni sarıldı babasına ve ağladı.
Evet ağlamak acizlik değildir evet erkekliğede leke vurulmaz ama ne yapayım bir türlü dökemiyorum göz yaşımı yapamadıklarımı düşlerimdeki çocuğa yaptırıyorum.....

(aglamayı seni hiç beklentisin seven koyunda doya sıya......bunu bile yapamıyoruz gizli köşelerde aglıyoruz.....üzülmesinler diye içimizdeki ateşte yanlız yanıyoruz...)

(içimizde aglıyor umutlar herkesden habersiz .....)


şiirime yaptığınız yorumu okuyunca bunları yazmaktan kendimi alı koyamadım birazda melenkolikleştim........

yaptığınız yorum için çok çok teşekkür ederim................

umudunuzun Hiçbir zaman tükenmesi dileği ile ömrünüz çınar ağaçları kadar heybetli ve uzun olsun diyorum.

Saygı ve sevgilerimle