SENSİZLİĞİN SANCISI (gidişime 2 gün kala)
gözlerime gökyüzünün bütün karabulutları çökmüş.
avuçlarımda hiç bırakamadığım ellerin var... dayanamıyor, ağlıyorum... şu kısa zamanda, acı tatlı yaşadıkarımız geçiyor aklımdan. çok özleyeceğim biliyorum, hiç dönememekten korkuyor, titriyorum... kokunu en derinden yüreğime çekiyorum. ayrılamıyorum esmer teninden, canımdan can gidiyor sanki, üşüyorum... rüyalarımdaki istanbul açıyor kollarını bana. sensiz yapamayacağım bliyorum, geriye gidiyor ayaklarım, kaçıyorum... ve uyuyamayacağım şimdiden görebiliyorum. yanındayken çöktü sensizliğin sancısı, yoksan eğer,her yer zindan bana. okşayamıyorsan saçlarımı, bakamıyorsam gözlerine, neyleyim istanbulu sevdiğim, yalvarıyorum sana bırakma ellerimi... |