MASAL
Yaldızlarını bıraktı kelebek kanatlarından
Kırlangıçlar teğet geçerken başımdan... Ya ne demeli, Etrafını saran çalılığa rağmen salınan gelinciğe!… Kuşkonmaz ritminde büyütüyor hayat. Merhem oluyor sıyrıklara acı. Ve kaybederken yaşam zamanı Akıyor yaşlar içinde… Tutulmuş alelacele ucundan Yakalayışlara sığdırılmış bir dünya... Her birimiz ayrı yüzler olsak da Avuntumuz bir: Tebessüme gülüvermek içten, değil midir? Korunmaya muhtaç masum bakışlar Dokunulmak ister saçlarına Isınmak ister buz tutmadan elleri, Karşısında bir çift kola bakar Yüzlerin omuzlara gömülmeleri… Bak çocuk! Yaşıtın olmuşum! Güvercinler tutuşmuş dudaklarına, Elimi bırakma… Hadi, şimdi bir de sen masal anlat Ben dinleyeyim... ezgi ç. 07.06.2009 /Resim: İlke Veral/ |
saygılar tam puan
sedanur tarafından 6/8/2009 10:04:08 PM zamanında düzenlenmiştir.