YANGI'M /YANILGIM /YANGINIM...yangı’m yanılgım yangın’ım simsiyah dumanlar yutuyor bedenimi ateşin al’ından uzaktayım ağır ağdalı zifir geceyle fokurduyor katran kazanlarım debelenen ruhum şaşkın ben/siz bedensiz nedensiz dökülüyor benzin gibi üstüme acın parlıyor tutuşuyor kavruluyor ve eriyorum nihayet yok olmaksa buysa korkum kalmadı nâr-ı beyzâdan tüketti çoktan azâbım bıraktım sana İrem bağlarını bir hal ki hâr-ı Cehennemde kendime uzaktan bakmaktayım birazdan evet birazdan külliyen yok olacak bir nedâmet yeminler yenilecek kör sadakate simsiyah küller içinde bir kadın yaratacak kendini ayrılıklara biliyorum bu kahrolasıca ben ne yazık anka gibi yeniden sana doğacağım yarın tıpkı bu gece gibi yanmak için yeniden her gün dünden beter ertesi gece ve bütün geceler ta ki kopana dek kıyametin ta ki devrilesiye dağların yangı’m yanılgım yangın’ım akkor mıhlar savruluyor çökerttiğin yaktığın köhne hânemden simsiyah alevler yutuyor bedenimi ateşinin alından uzaktayım... ceyda görk 30 ekim 2008 |
ateşinin alından uzaktayım...
yine çağlamış yürek. kutlarım çok güzeldi