Müze Yaptım Bu Evi...
Bedenim gibi yorgun-argın
Dağların arkasından süzülürken güneş Işıklar göz kırparak çekilir /yavaş yavaş gözlerimden Ardından bir mahkeme kurulur Güneşin battığı yerde... Devir-teslim töreni başlar gece ile gündüzün Çarmıha gerilir suya düşen hayallerim Kafam karışır dayanamam Bir kızıl kıyamet kopar içimde... Bu seferde fırtınalar alıp götürür Senli düşlerimi...kala kala yalnızlığım kalır bana Sonra anılar tutar ellerimden Doğrulurum uzandığım koltuktan Geçmiş günlerden yadigar Duvarda asılı deniz manzaralı bir çerçeve ilişir gözlerime Bir gün batımında çekilmiş... Ortada bir sehpa Üzerinde en son devirdiğimiz kadehler Hala üstünde duruyor rujlu dudak izlerin... Şurası yatak odamız yerlerde serili eski bir kilim Üzerinde gülüyor resmin ... En çokta senin bu halini seviyorum Gülen gözlerin rahatlatıyor beni Bir nebzecik olsun... En son giydiğin gecelik gardropta Saklıyorum onu kokun üstüne sinmiş... Ne yana baksam hatıranla dolu her yer Anılar dün gibi capcanlı ve taze Sen gitsende satmam bu evi Her odada senden bin hatıra gizli... Aslında ben yalnız değilim gördüğün gibi Bir avuç hayalini koynuma alıp /sit alanı ilan ettim bu evi Kendime özel müze yaptım Bir ömür bekçisiyim senden kalan eserlerin... |
Sen gitsende satmam bu evi
Her odada senden bin hatıra gizli.
Kutluyorum.