KİTLENİYORUM İÇİME
Yaşıyorum; ne için yaşadığımı bilmeden...
Öylesine hayat işte benimki. Kalabalık içinde tek başıma, umutlardan, mutluluktan uzak. Sürekli birşeylerden kaçıyor, hissettiğim duygular adına hiç bir çaba sarfetmiyorsun. Öyle içimdesin ki... Yanağımda dolaşan rüzgardan daha gerçek dokunuşların. Küçük, ürkek,kesik dokunuşlarınla, belkide her zamankinden daha yakınımdasın. Yani öylesine, o kadar bendesin ki... Beni sende bulmuşum gibi. Ah! Nasıl anlatsam. Boşuna bu çabalarım biliyorum. Doğru kelimeleri aramalarım.... Ne kitaplar yazıyor, ne de sözcüklerde karşılığı var... Yanlızca hissediyor insan. Evet; seni yazıyorum. Seni yazıyorum ama... Kelimelerim eksik , yaralı, Kelimeler cılız. .. Taşımıyor anlatmıyor, tanımlayamıyor bu duyguyu. Bende çok başka bir şeyler var. Sevginin ortasında, derin acılar hisseder mi insan? Aydınlık gülümsemelerin içine, hüznü yerleştirir mi insan, durup dururken. __Dedim ya, çok başka birşey bu... Ne kadar yalnızsam, o kadar seninleyim bu gece. Belki de, en başta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar. Kimseler ulaşmasın diye... Kimselerin bilmediği, bulamayacağı yollara götürdüm seni. En derinlerde tuttum seni. Bana sakladım. Derine... Hep daha derine... Kimbilir, daha öncelerden sakladım seni içimde... Seni yapayalnız bir tek, bana bıraktım, paylaşamadım. Sana ulaşan yolları kaybettim diye bütün bu şaşkınlıklar. Kendimi oraya buraya vurmam hep bu yüzden. Sağıma, soluma ne zaman dikildiğini bilmediğim, duvarlara çarpan... Denizlerin gürültüsüyle delip vurduğu dehlizlerin, kömbekli, acılı duvarları gibiyim. Duvarlarım yosunlu kaygan. Duvarlarımda hiç tükenmeyen sular sızıyor. Tutunamıyorum. Renklerim, biçimlerim gün içinde değişiyor. _Soluyorum... __Soğuyorum. ___Güneşe ulaşamadıkça... ____Kitleniyorum içime. ----------------BAHAR |
Seni yapayalnız bir tek, bana bıraktım, paylaşamadım.
Sana ulaşan yolları kaybettim diye bütün bu şaşkınlıklar.
Kendimi oraya buraya vurmam hep bu yüzden.
Sağıma, soluma ne zaman dikildiğini bilmediğim, duvarlara çarpan...
Denizlerin gürültüsüyle delip vurduğu dehlizlerin, kömbekli, acılı duvarları gibiyim.
Duvarlarım yosunlu kaygan.
Duvarlarımda hiç tükenmeyen sular sızıyor.
Tutunamıyorum.
Renklerim, biçimlerim gün içinde değişiyor.
_Soluyorum...
__Soğuyorum.
___Güneşe ulaşamadıkça...
____Kitleniyorum içime.
çok güzel GÜNEŞ'e uzanmak aslında büyük bir idealdir.sizi öncelikle böyle büyük düşünmekten dolayı kutluyorum.Kilitlensenizde ben anahtarın sizin gönlünüzde olduğunu tahmin ediyorum.çok güzel anlatımdı harika duygular bunlar şiir tadında hissederek okudum.tebrikler selam ve saygılarımla...
Ben sana yandım tarafından 6/3/2009 4:00:56 PM zamanında düzenlenmiştir.