Korunmasız yuvanın sahipsiz bir kuşusun
Ne zaman uçtum desen kanadını kırarlar
Acını dile versen bağırıyorlar ‘susun’
Çocuksu yüreğini derinlerden vururlar

Yüklesen götüremez dertlerini bin katır
Kendini yalnız sandın, çaresiz ve umutsuz
Ne zaman zorda kalsan dostların el uzatır
Ölümü çare görme her gün olursun mutsuz

Sadece sen çekmezsin bu hayatta yokluğu
Yaşamak zor bir sanat yıllar seni yoruyor
Kimse geri veremez çalınan çocukluğu
Hayatın gerçekleri bak karşında duruyor

Hele izle de bir bak yerdeki karıncayı
Küçücük bedeniyle on katı yük taşıyor
Derdi bir lokma nimet, ilgilendirmez sayı
Küçücük bir yuvada binlercesi yaşıyor

Şimdi zamanı değil eğilip bükülmenin
Dim dik duracaksın sen çılgın hayata karşı
Gün gelecek tadına varacaksın gülmenin
Tanrı boşa çıkarmaz doğru yolda uğraşı

30 Mayıs 2009/Samsun

İbrahim Coşar