Hüznün mavisiyle uyuyup umudun rengiyle uyanmak...
İstedim sevmenin tadını yaradanımdan
Yaşarken hakkını vermek aldığım nefesin Bozguna uğrasada duygularım Zinde dimdik uyanmak sabaha amacım Koşar adım birbirini kovaladı seneler Ben ardında gölge günlerin Kah kendime pay çıkardım Bazen yenildim donkişot misali Uykusuz çıyan modunda dikildim bazen zamana Bir ben kazandım güreşi beynimle Bazen beynim künde etti yüreğimi Korkusuzluk aldı başını umutlarımın bazen gölge olsana beden ardınsıra Bazen inatlaştım ayaklarımla Zemheri kışlarda bahara erdim çoğu zaman Kasımpatları ilk günden ekilmiş kaderime Kardelen olmak istedim sırf zıtlık olsun yüreğime Bahardı halbuki mevsimim ben hazan diye tutturdum Rengleri ekledim birbirine zincir misali günlerimin En azılı hırsıza döndü gözlerim Hep çaldım umutları Ondandır hala maviye ve hüzne olan sevdam bir hüzün rengini bağladım yüreğime Vuslat benim içimde mahküm Siyahı geceye çiviledim Aldım gökyüzünden en parlak yıldızı Gözbebeklerime ekledim Işıldayam bir dünyayı görmek bu işte bahar mevsiminde yüreğime fesleğenler diken zaman Hüznün mavi’siyle uyuyup umudun rengiyle uyanmak... |