ODAMDAKİ IŞIK
Birtanem,
Sana, içimden geçen duyguları Bir, bir açıklamak istiyorum, Bir, bir... Ama nereden başlayacağımı Ne ben biliyorum, Ne kağıdım, Ne kalemim... Kar yağıyor dışarıda, kar... Bir bilsen içimde Ne biçim bir ateş var Püskürüyor her gün hasret ateşini Durmak bilmiyor, Bilmiyor içimdeki volkanlar... Damla damla eriyor odamdaki mum Eridikçe odamı bir karanlık Yavaş yavaş basıyor Öyle bir karanlıkki Biraz sonra göz gözü görmeyecek Yalnız bir ışık, Ufacık Yansıyor odamın köşesindeki aynadan O kadar fersiz ki Yalnızca nefes aldığım zaman parlıyor Üflüyorum, Ve çeke çeke bitiyor... Tam bu sırada bembeyaz karlar içinden Bembeyaz gelinliğinle Sen geliyorsun Yine yüzünde bir tebessüm, Bir tebessüm... Elinde sevda çiçekleri İşte o an sigaramın ışığı çok sönük kalıyor O an odamdaki karanlık Yerini aşk ateşinin verdiği ışığa terk ediyor Ve o an senin hayalinle bile olmak Beni sonsuz mutluluklara garkediyor İçimdeki bu anlaşılmaz duygular Gittikçe çok bilinmeyenli Bir denkleme benziyor... İşte böyle birtanem... 21.01.1983 Necati ŞİMŞEK |