...KAN ÇİÇEKLERİ...
Çiylendi yine gözlerim kan çiçeklerini dinlediğimde
Kan çiçekleri şühedada açar ölüm kokusuyla Ölüm kokusu ölüm vadisinde siper almış. Ölüm vadisi yüreğini almış içine Gabar’da. Gabar ise benden uzaklarda ruhuma yollar çizmiş. Bekliyorum gün ışığı vurmuş hulyalarımla Yokluğunu soluyorum içim acıyarak. Günlerce senden bihaber yaşadığımda Özlemlerim sevgimi kavurduğunda Her gidişin gelişine aç düşlerim “Kan çiçeklerin açmayacak, korkma!”diyor” |