BEN CANEVİMDEN VURULDUM!..
Bırak gitsin eğri büğrüleri
Geriye ne kaldı derken Vefalı yürekler rahmetliymiş Yarenler sofrasında mezeler ne gezer Şişe diplerine bulaşan sarhoş nidalar Güne göre değişen dostluklar Kalp kalbe karşı olurmuş derler ya Ona bile zul inmiş arkadaş !.. Katmerleşen yüzsüzlükler gün ortası Gecelere gerek kalmadı Saklı edepsizlikler sere serpe göz önünde Soluksuz anason kokuları Perdeler yakılmış küçücük kasabalarda bile Ar’lar, hayalar yırtılmış Caddelerde zerafetlikler ufalanır Köpek uluması çaptan düşmüş ıslıklar Yüzler kızarmaz bakışlarda ... ’Ah’larım kırılır !.. Komşuluklar aranıyor dingili kırık asırda Namus abidesi ayşelerim , fatmalarım Delikanlı yavuzlarım , fatihlerim Fetihlerle adım adım yurtlaşan yurdum Şehitlerimin gül bahçesi memleketim DUA ve AMİN’lerle (!) küffara teslim Adam gibi adam, kadın gibi kadın arar oldum Ben canevimden vuruldum !.. Bahar Tülay Kıran Mayıs 2009 |