477- SEVDASININ UĞRUNAOlamaz dikensiz gül, narçiçeği baharsız. Aşka düşen insanın, yüreği de yarasız, Yalansız sevdalarda, yaşanır mı anlamsız, Asılmadı mı Mansur, sevdasının uğruna. Boşlukları yok eder, sevdaların gülleri, Kanatır da, acıtır, nazlıdan dikenleri, Hüznünün poyrazına, savuracak elleri, Unutmadı Pir Sultan, sevdasının uğruna. Ateşiyle yanmayan, aşkında dost değildir. Yaşatmadan ölüme, giden insan değildir. Hüseyin in tuttuğu, kırmızı ve yeşildir. Vermedi mi başını, sevdasının uğruna, Yıldızları söndürüp, çiçekler kurutmadı. Dağlardaki yeşile, ihaneti olmadı. Yüreğinde değeri, yerlerde bırakmadı. Yaşamında Bedrettin, sevdasının uğruna. Kıldan ince bir kılıç, yaşadığı sevdalar, Ruhların birleştiği, gümüşten aydınlıklar. Eğdirmedi başını, ölümcül karanlıklar. Emrah ile Nesimi, sevdasının uğruna. Şahin HANELÇİ 21.04.2007 Ortaköy- İstanbul |