AZADŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Deneme biçiminden yeniden düzenlenmiştir...
Kendimi avare misali bıraktım,
Susmuyor deli gönül,durduramam bilirim... Derdim kendini çoğaltırken, Ben ensemdeki soğuk siyahlığın farkındayken Günün sonuna gelir yine İstanbul. *** Anlatamadım yada anlayamadım bilmiyorum. Söz verdim ve tuttum kendimi, Doruğundayken zirvenin ucundan atlamadım, Atlayamadım hiç... *** Azad etmen lazım beni, Haykırman lazım geçmişini, Olucak bütün geleceğin. Daha kaç yazı yazabilecem ki sana? *** Tükenmeyen kaç kalem tükenecek kimbilir? Sebebini bilmediğim son kapım,ruhumun tek sahibi... |