sensizliğin bu ilk akşamında
sensizliğin bu ilk akşamında
dudağımda baldıran çiçeği büyüyor kalbim kanadı kırık serçeler gibi üşüyor sürükleniyor ayaklarım sensizlik ülkesine ruhuma hasretin dev yükü düşüyor sensizliğin bu ilk akşamında bavulunu toplamış küskün bir yolcuyum içinde sensizliğe ağlayan kırık dökük eşyalarım öyle zor ki taşımak hatıralarımızı parmaklarım kanıyor sensizliğin bu ilk akşamında bu koca yürek suskun adımlar atıyor içimdeki camları kırıyor zehirden yağmurlar bir elveda demeden gitmen var ya gözlerime bir hançer gibi saplanıyor |
parmaklarım kanıyor
İlk akşamı atlatırsan şair korkma akşamlar gelir artık ardı sıra oldukça sade idi, tebrikler...