GÖKYÜZÜNDEKİ BEN
Düşlerim kapıları inanılmaza kilitler,
Ferman duvarlarım inatçı ayazların Yalnızlığından ürperir Düşünceler saplantılara demir atar Rüzgarın serinliği hayallere gözyaşı getirir Yaşam zor olana kilitlenir Anahtarsa kalbinde Gökyüzündeyıldızlar el ele tutuşup Gökyüzündeki evime hatıralar taşırlar Yorulma hissi geldiğinde onların aşkınınyanında, Bilirlerki masanın üzerinde daima yalnızlık ekmeği vardır Eve geldiğinde buğulu camlar sevgiyle gülümser Kapı ise soğukların kalbini taşlatması suretiyle Sert mizahını tırmalar İçeride,hava yorgun ve mutsuzdur Tavanlar ise ağır hayallerin altında ezilir Masa ise korkudan titrer adeta Salon utangaçtır kendi güzelliklerini maskeler Koridor inatçıdır,yalnızlığın verdiği heves Ama bu evin kader rüzgarları var ki ağaçlar selama durur... |