ATEŞ-İ AŞKHer çıkan rüzgârda Dalgalandığında saçlarının sarısı Kalbimin içinde yanan ateş Biraz daha harlandı, biraz daha yandı İçimden geçiyorlar, kalbimi parçalıyorlar Seni çıkarmak istiyorlar bu gece Ateşlerin arasından, nehirlerin arasından Tutuyorum kendimi, sıkıyorum olabildiğince Yumruk olmuş ellerim, tırnaklarım batıyor derime Bırakmıyorum seni, gidemezsin kalbimden Çıkamazsın yangından, daha sönmeden ateş Eriyorum ateşinle yandıkça ben Gözlerimin baktığı her yer alev Ellerimin değdiği her yer kor Yürüdüğüm yollar bile isyanda Yarenlerim kaldırımlar bile söndüremedi İçimdeki bu ateş-i aşkı Yanan insanlar gibi koşturuyorum Oradan oraya ne yaptığı meçhul Varsın deli desinler Kendi dünyasında dolanan ama Seni yaşayan birisi oldum İçimdeki bu zahiri dünyada |