Nuruna muhtaçtır binlerce âlem,
Nasıl anlatayım dillerle seni?
Vasfını yazarken tutuşur kalem,
Söylerim sultanım küllerle seni.

Karanlık gecenin nurlu sabahı,
Cihanın özlemi kutlu salahı,
Bütün mazlumların sensin felahı,
Beklerim ufukta tüllerle seni.

Gelen peygamberler seni söyledi,
Hepsi ümmetine tembih eyledi,
Aşıklar şevkinle umman boyladı,
Anarım gözlerde sellerle seni.

Benî Haşim yurdu gülşene döndü,
Kâbe’deki putlar yerlere indi,
Zulmün bin senelik ateşi söndü,
Sorarım kuruyan göllerle seni.

Tutuşunca vuslat ateşi canda,
Medine sevdası doğdu Selman’da,
Ben Üveys’e yoldaş olup Karan’da,
Ararım kavrulan çöllerle seni.

Sensin ötelerden beklenen müjde,
Baş tacı hediyen miraçta secde,
Yüreğim yâdınla kapılır vecde,
Gözlerim seherde yellerle seni.

Zamanın saadet asrıydı gerçek,
Hasretin büyüdü tutmuyor ölçek,
Bu dünya görmedi sen gibi çiçek,
Koklarım bağlarda güllerle seni.


Bilal gibi soğuk tere batarım,
Habbap gibi ateşlere yatarım,
Ammar gibi sabır yolun tutarım,
Dilerim bî çare hallerle seni.

Garip Hakkı derki kor düştü öze
Asırlar geçse de aşkın hep taze
Mahşerde şefaat eyle sen bize
İsterim duada ellerle seni