bülbül sesleri geliyordu,
karşıkı evin bahçesinden,
gözleri kapalı sesliği dinliyordu,
oturduğu yerinden,
o yaşlı adam.

bülbül seslerini dinledi,
uzun,uzun oturduğu yerinden,
hayaller kurdu geçmişinden,
kaybolan yıllarını aradı,
dokunsan, dokunsan ağlayacakdı,
gözleri kapalı, o ihtiyar adam
tahta cumbadaında oturmuş,
sessizliği ve bülbül seslerini dinlerken.

serin bir esinti, bir meltem değdi,
ensesine,
rahatladı, ve bir huzur hissetti,
rehabet çöktü, gözlerine,
ağırlaştı gözleri, ve kapandı,
bülbül seslerini, ve sessizliği dinlerken.

uyudu,uyudu o,yerinde,
yıllarca uyudu,
sanki asırlardır, hiç uyumamış gibi,
beyaz bulutlardan düşler gördü,
kısacık ama yıllara sığmayan zamanda,
o sessizliği dinlediği yerinde.

rahatladı ve o huzur buldu
hafifledi,geçerken kendinden,
hele sevip de sevemediğini,
gördü mü düşünde,
bahtiyardı,o ihtiyar adam.

sesler duydu dinlenip uyurken,
çığlık sesleri, ve bağırışmalar
geldi o uyurken,
evinin önündeydi,o bağırışmalar,
irkildi birden,yola baktı,
ve açıldı uykulu gözleri,
yıllardır uyuduğu uykusundan,
asırlar geçen, derin uykusundan,
artık geçmişti revati.

Baktı aşağıya kavga ediyordu iki çocuk,
ön sokakta,bir süre uykudan uyamışlığın ağırlığıyla baktı durdu,
seyretti onları,
sessizliği dinlediği uyuduğu ahşap balkondan,
cocuklar ciddiydi, boğaz boğazaydı,
onlar,kavga yaparkan.

o dayanamadı,kalktı ve bağırdı yukardan,
o oturduğu tahta cumbadan.
evladımmm, evladımmm yapmayın,
bir tarafıınız, incineceek şimdiiii,
dedi,
cumbanın işlemeli tahta aralığından bağırarak.

anaları duydu, cocuklardan evvel,
ve hızla geldi, biraz öteden koşturarak,
çekti, kulaklarını,
haydi eve dedi, sürükledi götürdü çocuğunu,
eve doğru gederken kızarak.

Ehh sonrası malum,
huzuru kaçtı, uykusu açıldı yaşlı adamın,
rehavet de kalmadı,
sessizliğin tadı kamadı oranın,
ve o kalktı yerinden,
giyindi kuşandı, gitti kahvesine,
öğlen sıcağı, çökmeden.

A.Yüksel Şanlıer
24 Mayıs 2009-05-23
ANTALYA