sensiz sonsuzluk...(senli de sonsuzmuş)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın çürüyorum şimdi...ikindi uykusunda...annem sesleniyor,duyamıyorum...
Bir lahza başlayacak en son ayrılık, gör(e)meden son kez, gözlerim nemli. Kapılar ardında yorgun hıçkırık, saçında gezen eller,şimdi kederli... biliyorum,yitmek büyük hediye, olmadığın şehirde,es(e)meyen yelim. ömür su oldu aktı,bilmem ne diye, yıkılan her umudun mimarı benim... şair ellerimde nasırlı kalem, beyaz sayfalarda siyah yokluğun. her sabah güneşle başlayan elem, semahındayım işte,sensiz sonsuzluğun... Havasız,ışıksız,karanlık odam, Bir mum arıyorum yoluma fener. Şeytanın yoldaşı,başsız bir adam, her gece senden kalan izleri siler... Engin bir yolculuğa çıkarım ansız, sen gel(e)meden toprağa doyar mezarım. Bir derde düştüm ki lokman hekim dermansız, ben daha çok seni,sensiz yazarım... |
artık son çarem de çaresiz
yetim bir şehrin ellerindeyim
yaşarım seni sessiz,kimsesiz
tutukludur yitik hayallerim...
sevgimle Enginname...