YAŞAMAKMI EVET YAŞIYORUM
Yaşamak mı evet yaşıyorum
Büyük bir sahrada tek başıma Güneşin yakıcı sıcağında korumasız Adeta kavrularak Güneş başımı, tenimi değil Acımasızca yüreğimi yakıyor. Yaşantımda dönüm noktası olan kararlar Hep başkaları tarafından alındı Hiç söz hakkı tanınmadı Hayat benimdi ama yaşamın gerekleri Uymak zorunda olduğum gerekler Karşı koyamıyordum Belki cesaretim yoktu Belki de kadere boyun eğişti bu Ve yıllar acımasız yıllar Hayatımın en güzel çağlarını çaldı benden Hayellerim umutlarım uçtu elimden Hiç mutluluğu yaşamadan sonbaharda buldum kendimi İçimde öylesine fırtınalar kopuyordu ki Öylesine sessiz çığlıklar feryat ediyordu ki Bu defa ben hükmediyorum yüreğime Artık çok geç dinmek zorundasın Hakkın yok mecbursun buna diye Hiç özgür olmadı ki bu yürek, olamadı Ömrümün zemherisindeyim Hayat, yaşamak hiçbir şey ifade etmiyor artık benim için Kaderin beni yönlendirdiği yolda Çizilen rotada ömür tüketiyorum Yolun sonuna gelene dek böyle devam edecek Yaşamak mı evet yaşıyorum Yaşamak zorundayım hepsi bu……… |
şairem anlatamadığım yazmaktan bile çekindiğim
hislerime hitap ettiniz kendi adıma Teşekkürler saygılarımla selamlıyorum