DÜN, GECE
Dün gece tüm kır çiçeklerini topladım
yeryüzünden Koynuna doldurdum Sen uyuyordun Dün gece yıldızları avuçladım bir bir Yollarına serdim Sen uyuyordun Dün gece perdesini çektim gecenin Pencereni güneşe açtım Sen uyuyordun Bu sabah uykusuzluğumla sana geldim Sen ise çizdiğim ne varsa ezip geçtin İçimdeki çocuk ağlıyordu tam o anda Sen duymuyordun Dün gece ve bu sabah Çiçek, yıldız, güneş, çocuk... Sen aslında hiç yaşamıyorsun... lasainte, 1 999 |