kör ressam (belkide görmeyi unutmuş)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın istanbulda sefaletin göbeğinde,sabahlanmış bir bankın çöp kokan yamacında,ölmekle yaşamak arasında ki o ince çizgi...
Güneş batıyor şimdi, Sokak lambaları yandı yanacak. Yetim gözlerim rüzgarsız yollarda, Ve adını bilmediğim bir sızı dolaşıyor kanımda, Kendime,kentime,herşeye yabancıyım biraz... Zaman geçiyor ve yaşlanıyor kalbim, Ben ki hiç yaşlanmayacağım derdim, Ne kadar da yorulacakmışım, Ne kadar ağlayacak, Ne kadar yıpranacak.... Ben beni ararım şimdi bensiz bu yerde, ben kimseyi bulamam koskocaman evrende. Engin’im der bir ses,döner bakarım, yalnızlığım gölgem gibi gezer ensemde... enginname.... |