S M Y R N A
Destansı öykülerde gezinirken uslar,
Bir satır aralandı apansız, Dedi ki; Perde..! Saçıldı gökkuşakları ufuk çizgisinde, Omuz omuza dağlar sarsıldı gürültüyle. Toz duman olmuştu görüntülerde korku, Atların ayak seslerinde, Şaha kalkıyordu zaferler. Ellerinde labrisinler sefer yorgunuydu, İsim yazıyordu kahramanlıkları savaş meydanlarında Ve beliriverdiler Belkahve sırtlarında. Kanatlı umutlar secde ediyordu Yalnız tepelerin yaylım kuruluşuydu bu Sessizliğinde tarihin, Amazonların sesiydi bu. Sevinç ve sevgi pırıltıları, Oynaşıyordu Ege’nin mavi kıvrımlarında, Baştan çıkartıcı güzelliğin gururuyla, Kurulmuştu S M Y R N A tüm ihtişamıyla.. KATRE |
Aklıma "dağların eskiden kanatlı olduğunu" anlatan bir mit geldi okurken..
Şair insanı nerelere götürüyor...
İzmirli olup da bu dizelerin insanın gözlerini doldurmaması mümkün değil..
Yüreğiniz hiç susmasın...