BOYNUMA GÜMÜŞ İP
Kendimle didiştim asırlar boyunca
Sırlara erişip harsımla yoğurdum Bendimde kerpiçtim kasırlar boyunca Boynuma gümüş ip, ekşiyse yoğurdum Haram iç çektirdi zehrini kusunca Dünyevi açlığa doluydu avurdum Kampanam çıldırdı, aç nefsim susunca Şeytani balçığa, küfrünü savurdum Kuşattı gömleğim, yeniden doğunca Düğmesi sabrımdı, ilikten soğurdum Her türlü lezzeti, teninden boğunca Rızayı düşünüp, kızgınsam soğurdum İlticam zulümden, tekâmül bulunca Perdemde sanatı, fendime duyurdum İbretlik bu biat, tek mamûl, kulunca Son demde sebâtı kendime buyurdum Kendimle boğuşmam, çok sürmüş dalınca Açıldı gözlerim, ışıktan dumurdum Sararmış baharım, gül sürmüş dalınca Açıktı gözlemim, kendime umurdum erol başçı |
Gönlünüze afiyet...