...SESSİZLİKTE SENSİZLİK...
Sustum ey şairler bende sustum
Artık bıktım gitmelerden,kalmalardan. Kendimi buluyorum sessizlikte Kalemimi bıraktım artık sustum.. Birazda diğer insanları duymak istiyorum Ne garip ne çok ses varmış evrende Ve ne güzelmiş Loş ışık da sessizce oturmak elimde kağıt-kalem olmadan öylece Suskunluğum.çaresizliğimden değil, Bana derman bulmayın sakın Ben biraz dinlenmek istiyorum sessizlikte kendimle... Ey aşk şairleri, Ey beni ben yapan içimde ki kadın, Beni bu sabah rahat bırakın. Ben güneşin doğuşunu sadece kendime anlatmak istiyorum… Sustum ey şehir sustum Şimdi konuşma sırası sende Sen anlat biraz da beni Sen bir türkü söyle rüzgar eşliğinde tanıt bana kendini Belki o zaman anlatabilirim derdini Bu sokaklar için binlerce mısra tüketim ben Belki susmaktır yalnızlığının çaresi Sustum…Sessizlik ne güzel şeymiş İnsan konuşmadan da hayat akar gidermiş Her yüzde bir söz ,her gözde bir anlam varmış Sensizlik asıl insana susunca koyarmış. Ben seni anlatabilmek için konuşuyordum oysa ki Asıl sebebim içimde ki sesin beni incitmesinden korkmammış Sensizliği, sessizlik anlatırmış bilmezdim Sessizlik en büyük haykırmakmış sessizliğimde farkına vardım Susmak asıl derdi yaşamakmış Suskunluğumda seni düşününce anladım Bilmem ne zaman suskunluğum biter Belki de seni bulurum sessizlikte bu dert benden gider Bensizlik sensizlikten de beter Susmak en büyük acıymış Sensizlikte susunca anladım…. |
Şimdi konuşma sırası sende
Sen anlat biraz da beni
Sen bir türkü söyle rüzgar eşliğinde tanıt bana kendini
Belki o zaman anlatabilirim derdini
Bu sokaklar için binlerce mısra tüketim ben
Belki susmaktır yalnızlığının çaresi
Tebrikler şiir dostu.. gusel kalem.. imgeleriniz bol olsun.
selam sevgiler yüreğinize...