SEN yanımSeni gözlerimin en ücra köşelerine yamadım İzlerinin kayboluşuna ağladım Kanadın. Gülüşünü önüne kattığın fotoğrafının görmediği kadar Baktım Uçları sana kıvrılı mendilimi Rüzgarı adaklı dualardan Dilek ağacına bağladım Tapındığım Bir mabed ki Duvarlarından süzülen ruhani tütsü varlığın Soluklarımda Üst üste, dizili Adım… Adın… En özgür kalabalıklarda Doldurduğun sağ yanım Her yüzümü çevirmeye gördüğüm yokluğunla Ruhumu sessiz ağlayışına nasıl bırakayım!... Yaşattığımca varsın… ezgi ç. 12.05.2009 |
Aşkın ağırını konuklamış yani.
Kutlarım.