3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1070
Okunma
Geçiyor hep günler aylar ve yıllar
Solmaya başladı yüzler yanaklar
Gün batımı yakın nerde şafaklar
Bilmeyen gönül e ben ne deyim ki
Kırk ellidir derken geldi atmışa
Aman bundan sonra dönme şaşkına
Versene kendini Mevla aşkına
Uslanmaz gönül e ben ne deyim ki
Sararıp toprağa düşen yapraklar
Yok etmeye hazır onu topraklar
Böyledir değil mi dostlar yarenler
Anlamaz gönül e ben nedeyim ki
Yüz yaşasan bile gitti atmışı
Kısmetse yaklaştı bulur yetmişi
Eğer ömrün varsa görün sekseni
Zalim bu gönül e ben nedeyim ki
Burhan i maddeden manaya geçsen
Aklını fikrini ol dosta versen
Ondan geldin zaten aslına dönsen
Görmeyen gönül e ben nedeyim ki.
Mustafa Burhaniyeli 02-01-2008