SÜRGÜN CEZASI
Boşa değil, sana yaptığım sitem,
Rüzgârı saçını tarardı, her dem, Güneşi seninle doğuyor, madem. Bu şehri, ebedi terk edeceğim. Gecem, ıssızlığa yol aldığında, Sadece sen vardın, karanlığımda. Sabahın o mahmur, aydınlığında, Bu şehri, ebedi terk edeceğim. Sen istesen, sana gönlüm yakardım, Yıldızlardan, başına taç takardım. Kendi sürgünümü, kendim çıkardım. Bu şehri, ebedi terk edeceğim. Son isteğim dedim, seher yeline, Götür beni, sarsın ince beline. Ne sana ulaştım, ne hayaline, Bu şehri, ebedi terk edeceğim. Gözlerim anlamsız, ufka dalacak. İçime tarifsiz, korku salacak. Buralarda, sen ve ah’ım kalacak. Bu şehri, ebedi terk edeceğim. Bu şehre bir daha dönmeyeceğim. Saygılarımla Mayıs_2009 Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK |