Gözyaşlarım hiç durmadı
Hasret sineme ne derin bir sızı bıraktı, firkatin ruhumdaydı
Ne müşkül bir sancıymış yıllarca peşimi bırakmadı, yalnızlığın ahını yaşattı
Nereye baksam göçüp gidene ağlasam, ruhumun hicranıyla baş başa kalsam ne ahtı


Ne zaman andımda seni
Derin bir keder alıyor yüreğimi, yaşattığın çaresizliği
Yâdımla gelen ümitleri, hazanı anlatan elemimi, sessizleşen hal fakirliğimi
Kime anlatırdım, hasretin sahrasından çıkmak için bahtımın kalemine sığındım


Çaresiz sabır diledim
Kanaat etmeyi öğrendim, kaderi ben yazmıyorum dedim
Kalbimin sahibine iltica ettim, ya Rab sen bilirsin dedim, lal olan halimi söyledim
Bilmem ki daha başka ne yapabilirdim hülyalarınla mı bu ömrümü tüketmeliydim


Hiç sevdanın karası olur mu?
Aklıma tutukluluk yaşatan an ve zaman hala vurgun mu?
Alıp götüren lahza idrakim için sorgu mu, bu ruhumun tufanı hiç yargılanır mı?
Kime teslim olmalıyım yüreğimin ahundan arınmalıyım hakikat aşkına akmalıyım


İşte o vakit dirilmeliyim
Ne kadar yeisim varsa, elemin şadı sinem için arsa, nihayetinde kurtuluş vuslatta
İhmal ettiğim, ibretiyle nefeslenmediğim, nefesi lekelerim, karşıma çıkacak acıysa
Vecdiyle filizlenmeliyim, inayet ve ihsanın ne olduğunu öğrenmeliyim, aşk farkıyla


Hiçbir vakit heves biter mi?
Nefsim nizama ermedikçe kemal sıfatıyla refakat eder mi, iradem azimet içinde mi?
Farkı fark ettiren idrakim ruhumun yetisi değil mi, kalbin inşiraha aç, hak değil mi?
Artık ne söylersen söyle kabulümdür, o firkatin farkı fark ettiren suhulet esinimdir


Mustafa Cilasun