SEN GİTTİĞİN GÜN
Seni bir anneler günü arifesinde kaybettim
Bugün gidişinin yıldönümü Sen gittiğin gün Yüreğimide götürmüş Beni bitirmiştin. Ben sensizlikte Yalancı aydınlığa düştüm Çölde kalmış insanın susamışlığında Hasret kuyusundan hasret içtim Düşlerimde beni seyrettiğini biliyorum Gökteki meleklerle birlikte Bende seni seyrediyorum Saçların yine simsiyah ince burgu örgüler Dudağında gülüşler Tertemiz aydınlık yüzün Ama gözlerini göremiyorum, Kısmışsın niye? Uyanmak istemiyorum Kalktığmda yalnızlığın çığlık olur Fırtınalar koparır içimde Çoğu kez sorarım kendime Ölümün kaçı haklı Kaçı yerli yerinde Maddi yokluğun yok ama Manevi çokluğun hep gönlümde. Orhan ERDOĞAN |