ÖZLEMÇocuktum, Kağıttan gemilerim vardı, pupa yelken. Bir leğenin için de yüzdürürdüm onları Can simitleri sarkardı kenarından Kocaman ellerimi Kocaman yüreğimi taşırdı. Çocuktum, Nefesimden fırtınalar kopardı Dalgalar arasında korkuyla salınırken Bağırırdı tayfalar fora yelken Çocuktum, Korsanlar basardı geceleri Yelkenler fora kaçardım Kabus dolar yüreğime Gemilerim yanardı. Çocuktum Ağlardım... Çocuktum Kıyılara yüreğimle bakardım Umut olur karşı kıyı Ellerimle yelken açardım. Çocuktum... Rotası olmayan gemilerin En iyi kaptanı bendim Kıyıya varmak değil Yüzmekti bütün derdim. Çocuktum Yalnızlığı Enginler de öğrendim. Şimdi Baktıkça beyaz sayfalara Gemilerim yüzüşür Yürek okyanusunda Kağıttan gemilerim Yükü ağır kendi zayıf Hedef büyük yol uzun Fırtınalı tek miş gibi Yüzüşen gemilerim Şimdi kim bilir Hangi çocuğun ellerinde Kıyıları aramakta Hangi engin denizlere Yalnızlıklar taşımakta Kağıttan gemilerim Dalgalar da savrulmakta. Çocuktum Hayal gibi Umudumu taşımakta Gemilerim Yüreklere açılmakta Şimdi başka çocuklarla Sahilini aramakta... Çocuktum Kağıttan gemilerim vardı Bir leğenin içinde Bir oyun bir eğlence Bir hayalin içinde Şimdi kıyıda yüreğim Hayalim, umudum, ezberim Yüzüşen gemilerim. Kübra Yurtbaşı/(1986-Amasya) |