ANNEM’E
Dün seni gördüm düşümde !
Yeni açmış zambak gibiydin anne, Yanı başında papatyalar da vardı. Saat geçti biraz da vakit dardı. Tam koklayacaktım ki seni, Etrafımı zifiri karanlık bastı Uzana kaldı kollarım. ellerim açık kaldı anne. Ter kan içinde uyandım. Dokunamadım sana Beni hep dizlerine yatırıyordun Ben uyuyuncaya kadar yanımda oturuyordun. Zaman, zaman neni söylüyordun, Ve dahası komik hallerime gülüyordun Sık, sık derdin büyümüşte adam olmuş Evet büyüdüm,büyüdüm adam oldum anne. Ben büyüdüm adam oldum da ne oldum Ama şimdi sen hasta oldun çocuk gibi oldun, Şimdi ben sana bakmalıyım anne. Özüm annem,her iki gözüm annem Ne şirindi senin sözün annem. Geçmiş rüyaymış meğer, Annem dünyaya değer. Ahmet’im can Ahmet’im derdin bana, Başımı okşar severdin ben büyüdüm Kocaman adam oldum ve şimdi Ben sana sesleniyorum Annem canım annem nerdesin. AHMET ACAR/SİVAS Not:bu şiirim 10.mayıs Anneler gününe hitabendir. Büyük küçük bütün annelerin ellerinden öpüyorum. |
Güzel şiirdi.
Saygılar