Vuslat
Sorduk; nedir bu sessizlik,ne bu hal diye
Cevabı geldi; gel yangını bize sor diye Vuslat mektuplarını yakmışta birer birer Yinede gönlünde kor,yinede geçmişi arar Yar olmayan yarini,başına taçlar yapmış Vuslatıda kendine bir kader gibi seçmiş Özü,sözü pek doğru,adam gibi adam Gözündeki perdeyi silememiş tastamam Sevdanın acısıyla kavrulurken yüreği Güneşli havalarda yaşıyor hep zemheri Yar elinden zehiri şerbet gibi içiyor Kor olsada yüreği,bilgiden vazgeçmiyor Gidenler gitmiştir,kabullenmez bir türlü Ayrılık acısı ise yakmıştır hep gönlünü Gülünün dikenleri sarmışta her yanını Haziranda üşüyor,yaşıyor hep zemheri Mahperi KOÇ |