SUSTUKÇA BOĞULUYORUM...!
Hangi gece beni var edebilir ki
Hangi güneş benim için doğar Gökyüzündeki kara bulutlar Bir de deli gönlümde fırtına Gözlerimde sağanak yağmur var Yüreğimde sıra sıra acılar Senden başka Hangi ormandaki avcı beni yaralar Soğuk esiyor yüreğimdeki rüzgarlar Sessiz ve sensiz dolaştığım sokaklar Kabullendim artık yokluğuna Söylesene Ben kimi sevebilirim seni sevdiğim kadar Vazgeçtim çoktan kendimden Hele vazgeçemem dediğim senden Nelere dayandı bu can Sensizliği de dayanacak inan Konuşabildiğim duvarlarım Çektiğim acılarım Gecede saklı firari korkularım Gizleniyor yıkıntılarım, Sen’li caddelerimde Yürüyorum yorgun yüreğime Yetişemiyorum dilsiz düşlerime Susuyorum SUSTUKÇA BOĞULUYORUM...! sıdıka emek |