KIRMIZIYA DÜŞMANDIM...!
Çok geceler düşündüm inceden inceye
Nerde hata yaptım ben niçin niye Sorguladım kendimi sürekli Sanki herkes den yürekli Kendimi sandım demir bilekli Aldım sırtıma bütün yükü Hayat giydirdi sırtıma yeşil kürkü Yaşadıklarımdan ben mi sorumluydum Yoksa dünyaya getirenler mi.? Benim böyle olmamı isterler mi.? İstemezlerdi elbet Kimseyi suçlamıyorum asla Kim evladının kaderini belirler ki..! Kimi kime şikayet etsem ki.! Güleceğim yerde ağladım an be an Aç kalıp açıkta kaldığım an Öfke kustum çoğu zaman Ağladıkça gözlerimden kan geldi kan Kimi ağlar kimi yaşar güllük gülistan Konuşsam kimse susturamazdı aslında Ağladıkça dağlar dayanmazdı karşımda Dile gelirdi de tüm evren Konuşurdu benim yerime Gem vurdum kendime Konuşmadım hep sustum Aslında kendime ederdim sitem Bütün duvarları kana boyardı öfkem.! Ve ben Kırmızıya düşmandım.! sıdıka emek |
BUNDAN SONRAKİ GÜNLERİNİZDE GÜLLÜK GÜLİSTANLIK BİR YAŞAM DİLERİM...YÜZÜNÜZ HEP GÜLSÜN İNŞALLAH...ŞİİR İÇİN KUTLARIM.....SEVGİ VE SELAMLARIMLA........