Dostun iyisi kimdir dedi bir dost,
Özü ile yüklenerek yüzüme.
Bilmem dememe şaşırmadı asla,
Ben de görmedim dedi yüksek sesle.
Hiç anlamadım, anlar gibi yaptım,
Beklemeden hemen önünden saptım.

Bakıp ufuğa akıllısın dedi,
Sevdalı değilsin tartışmıyorsun.
Bilinmezi kim bilmiş ki bilesin,
Bilirim diyene bakıp gülesin..
Düşündüm bu da ayrı bir gerçekti,
Fakat kim nerden nasıl bilecekti.

Neden, niye anlamadım bir türlü,
İnsanlar neden kaçar, neye kaçar.
Cehalet deyip geçiştirilemez,
Çok zaman âlim de kalıyor naçar.
Öyleyse anlamak yok, anlam da yok,
Anlamamız gerekense hayli çok.

Zamane zamanla hep tükenirken,
Zamansıza bağlı hakta yarıştı.
Çok, çok garip oldu dünkü divane,
Divanın yanında dibe karıştı.
Gel de anla ne anlarsan sen bundan,
Ne baştan hayır var bize, ne sondan.


İbrahim TAŞ