TUT ELİNDEN ŞAFAĞIN!...Bir kuş kanadında , tüyden hafif buseler taşırdı yürek yüzünü dönmeden önce geceye bir içimlik suydu sabah meltemi okşarken tenini çiy olur düşerdi yıldızlar çiçeklerin gözlerinde munis bir gülümseme bereketli yağmurlar sonrası toprak sevinci gibi kokusu gelirdi çatlarken dudaklar suya kanmadan albenisini kaybeden hangi ahenkti ışıklarda yansımıyor artık durgun sularda sönen bu kaçıncı renkti bir mevsim daha kaydı göğünden kara gölgeler düşerken gençliğinin üstüne ardına bakmadan uçtu göçmen kuşlar hayal meyal kaldı aklında mutluluktan sarhoş nağmeler şimdi ırak diyarlardan dönen yankılarda duyuyorsun yitirdiğin sesini güneş küserken yüzüne varsın hüzün mevsimleri getirsin rüzgarlar zamanın gemisi salınarak ayrılırken limandan aldırma dön yüzünü dağlara ve zirvedeki anı yakala ödünç sevgileri yükle rüzgarlara bir dilek tut , el salla kuşlara yenilen... yeni resmini çiz bulutlara bir öykü koy gönlüne ve sesini dinle umudun tut elinden şafağın ................................dal ufuklara!... Fergül 29.08.2006 |