ORADA BİR ANA AĞLIYOR...(Bu şiire küçük bir anımla ilgili not;) "Yıllar önce, mahallmizde iki büyüğümüz vardı. Birisinin adı Mehmet, diğerinin adı Hasan’dı. Ama biz kısaca, memo ve haso derdik. Çünkü o zamanlarda, haso lakabı genellikle kürt olan insanlara söylenirdi. bu nedenle, her ikisi de mahallemizin adeta gülleriydi. Daha sonraları ise ve nedense birileri, haso ve memo gibilerini üzdü. Ayrımlar neticesinde, her iki arkadaş da, birbirine nedense düşman gibi oldu. Ama bir gerçek kaldıki, o da, hasonun ve memonun birer analarının olduklarıydı... Nacizane duygularımla, geçmişteki bu güzel büyüklerimle yaşadığım anımı paylaşmak istedim... Uzaklara, çok uzaklara baktığımda Oralardan, bir yerlerden insanları görüyorum Yolu, yolda giden araçları ve denizi Ve düşünüyorum uçsuz, bucaksız dalgınlığımla Memo, hasret kardeşine, anasına Orada, o yerde, o ana ağlıyor O baba ağlıyor, o kardeş ağlıyor Ama, ama Haso ağlamıyor Memo, kardeşinin yerine koymuş Hasoyu Haso, kalbinin dışına, kardeşi saymadığı Memoyu Ve baktığım yolda, hain, rezilce bir pusuda Anasının bile ağlamadığı Haso avlamış,Pusatsız Memoyu Ben ise uzaklara, çok uzaklara Gözlerimi düşürdüğüm denizin maviliğine Baktığımda gözlerim, kızıla dönüştüğünde Yüreğimde oluşan sızı, sanki kızıl deniz O ana ağlıyor, Memosuna ve Hasosuna Oralarda, bir yerlerden bir şeylerle Uğurlarken şehidini gözlerinde birikenlerle Ve ağlayacak, ağlayacak durmaksızın, hem Hasosuna, hem Memosuna... 13.06.2007 Mustafa GÖKÇEK |