ANI BÖCEĞİtozlu rafların anı böceği hadi kop o batasıca şiirlerden gel kon parmağıma gel bak güneş öksüz ısıtan şefkatinde sımsıcak terasta çiçekler salkım saçak gel hayatını yaşa biraz gece yine kıyametin kopacak ne gülsen yanına kâr nice ağlasan bana âh olacak birazdan mor saçlı cinlerin gelip dikilecek başucuna delik deşik kemirdiğin kalemleri verecek eline yaz diye buyuracak oysa biliyorum nasıl usandığını biliyorum yakındır tüm damarların çatlayacak küf kokulu kitaplarda nemlenen eşgali bozuk resimlerin gözlerinde küçümseyen bakışlardan kaçacak dudaklarının o müstehzi bükülüşlerinden nasıl ezileceksin ve yine nasıl canın yanacak ... tozlu rafların anı böceği hadi kop o batasıca şiirlerden gel kon saçlarıma siyah tellerde gizlenen onca yılın ve adedince acının arasında bir kuytu bul saklanacak gün batmaya mevsim hazana yürüyor bak biz de gidelim yol uzun şimdi çıksak kıyamete varırız ancak... Ceyda Görk 4 mayıs 2009 |
annecik ne güzel yazıyorsun sen
sevgim çok...