Saygı değer Hüseyin Bey;

Sen ağlama anam benim kaderim buymuş
Dertler sarmış her yanımı sızlıyor yaram
Açmayın yaralarım kalsın kapalı

Gözyaşları değdiği zaman sızlıyor
Kimseler ağlamasın yaramı dağlamasın
Sakın sen akıtma yaşların canım anam
Kimseler duymaz oldu artık feryadım
Bundan sonra duysalar ne yazar, hasrettir adım..

Yuvama olur ya bir gün dönemezsem
Sen ağlama sakın benim canım anam
Alnımda yazan kader yazısı buymuş

Şiirinizi dikkatli bir şekilde inceledim, Tabi bu da şiiri bir kaç kez okumamı gerektirdi... Duygular mısralara ustalıkla taşınmış. ve şiirin bütünlüğüne olan hakimiyetinizi kutluyorum. Pek çok yorumumda belirttiğim bir husus vardı. Bu tip duygu ağırlığının kendini hissettirdiği şiirleri bekleyen bir tehlike var diye. O tehlike de şudur: Şiirin bazı mısraları aşırı duygu yüklenimi ile donanırken bazı mısralar duygu yoksunu hatta içi boş sıradan cümlelere dönüşür. Kafiye ve hece sayısını tutturmak uğruna bazen duygu fakiri mısralar şiirde yer alır. bazen de hiç gereği yokken zorunlu olarak şiirin akıcılığını bozan ekler istenmeden ilave edilir...
Şiiri yazanın bilgi birikimi ve tecrübesinin yanında; ayrıca doğuştan da gelen sezgi ve var olanı daha iyi bir şekilde ifade edebilme yeteneği gerekir. Şiir hiçbir zaman şairi hükmü altına almamalıdır yoksa kendi kendini yazdıran bir şiir ortaya çıkar ki böyle bir şiirde bu yapısını şairin bütün çabasına rağmen gizleyemez. Şiirin ilk giriş mısraları şiirin tamamını okutacak şekilde davetkar olmalı, son kıtalar, özellikle final mısraları da kendini unutturmayacak bir donanım ve fonetiğe sahip olmalıdır.
Bütün bunlar göz önünde bulundurulduğunda:
Şiir üzerindeki hakimiyetinizi ve şiire yön verişteki ustalığınızı kutluyorum... Sonuçta nefis bir şiir ortaya çıkmış. Beğenerek ve saygı duyarak okudum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Bu güzel dizeleri Yazan yüreğin Kalemi daim ve yorumlayan nefesin her demde can olsun..Mutluluk yüreginizden tebessüm yüzünüzden asla eksik olmasın... Sezai Binici/umut_adam/Erzurum.. Saygılarımla